Aktualności parafialne

V Niedziela Wielkiego Postu Dlaczego przyprowadzono do Jezusa kobietę pochwyconą na cudzołóstwie? Czy ktoś chciał ją naprawdę ukarać? A może ktoś chciał jej pomóc? Odpowiedź, którą daje dzisiejsza Ewangelia, nie pozostawia żadnych wątpliwości. Nikt, poza Jezusem, grzechem tej kobiety się nie interesował. Nikt nie zwracał uwagi na jej godność, tragiczną sytuację i lęk, który z pewnością jej towarzyszył. Faryzeusze uczynili z niej przedmiot własnych rozgrywek. Przyprowadzono ją do Nauczyciela, jak Go pięknie (czytaj: przewrotnie) nazwano, by usłyszeć, jak neguje i zmienia Prawo Mojżesza. Przyprowadzono grzesznicę, aby ukarać Sprawiedliwego. Zaskakująca odpowiedź Chrystusa niweczy jednak przewrotne zamiary. więcej

IV Niedziela Wielkiego Postu Człowiek, który stara się żyć według woli Bożej, nieustannie wystawiony jest na niebezpieczeństwo wewnętrznego oddalenia się od Boga, przeżywania służby Bożej jako ciężaru, spełniania jej niechętnie i w ponurym nastroju, spoglądania zazdrosnymi oczyma na grzeszników, całkowitego niezrozumienia dobroci Bożej względem nich. W tej przypowieści Jezus obrazuje postawę Boga wobec dwóch typów ludzi: wobec grzeszników, którzy się nawracają, i wobec sprawiedliwych, którzy się czują poszkodowani. Ku obydwóm zwrócona jest miłość i zainteresowanie Boga. Z obydwoma Bóg ma coś ważnego do zrobienia. Obydwaj muszą znaleźć najpierw drogę do rzeczywistego i całkowitego zjednoczenia z Ojcem. W chwili, kiedy grzeszny syn nawraca się i powraca do Ojca - Ojciec może utracić drugiego syna, który nie pochwala ojcowskiego postępowania. więcej

III NIedziela Wielkiego Postu Trochę żeśmy się już przyzwyczaili do różnych próśb o kredyt zaufania. Jednak ten wciąż nie spłacony, a nawet nie spłacany kredyt powoduje, że z coraz większą rezerwą odnosimy się nie tylko do polityki, ale w ogóle do drugiego człowieka, a nawet do siebie samych. Gdzieś w głębi duszy powtarzamy: "trzeba uważać... niczego nie można być pewnym... kto wie, jaki będzie koniec?". Przykład drzewa, o którym mowa w dzisiejszej Ewangelii, pokazuje, że nie wszędzie można mówić o gwarancji. Tam, gdzie jest organizm, który - jak to ewangeliczne drzewo - żyje własnym życiem, trudno mówić o gwarancji. Istnieje tylko cicha nadzieja: "może wyda owoc". Okres Wielkiego Postu skłania nas do pewnych wyrzeczeń, umartwienia, różnych form pokuty. Nawet telewizyjne i gazetowe sondaże (niejednokrotnie ku zdziwieniu dziennikarzy) pokazują, że nadzieja ogrodnika, który broni drzewa figowego, jest nam bardzo bliska. Z jednej strony, wraz z przyjściem Wielkiego Postu rodzi się w wielu sercach niepokój właściciela winnicy, który mówi: "przychodzę i szukam owocu na tym drzewie figowym, a nie znajduję go"; z drugiej, słychać pełne determinacji słowa: "jeszcze na ten rok... może wyda owoc". więcej

II Niedziela Wielkiego Postu Bóg zawiera przymierze z Abrahamem i w ten sposób związuje się obietnicą wierności. Na górze Tabor Bóg objawia swoją chwałę, do uczestnictwa w której zaprasza także nas. Jako uczniowie Chrystusa jesteśmy podobni do Abrahama jesteśmy ludźmi obietnicy. Trzeba tylko, abyśmy jak Abraham wyruszyli w drogę. Jeśli zaufamy Bogu i podążymy drogą, na którą On nas zaprasza, doświadczymy przemiany. więcej

I Niedziela Wielkiego Postu Coroczny fragment Ewangelii o kuszeniu, zwiastujący początek Wielkiego Postu, powinien nas skłonić do refleksji nad kierunkiem i sensem naszego życia. Nasza subiektywna wizja różnych dóbr i życiowych celów powinna być skonfrontowana z ich obiektywną wartością - prawdą z naszym powołaniem. Pozwoli to uniknąć bolesnych rozczarowań i błądzenia Właśnie taki proces konfrontacji i weryfikacji przeżył Jezus na pustyni. Poddał próbie i zdemaskował powszechne złudzenia i fałszywe nadzieje, którym łatwo człowiek ulega. Owe złudzenia i nasza podatność na ich zwodnicze obietnice mogą stać się polem dla groźnych w skutkach manipulacji. Ostatecznie u źródeł każdego takiego działania odnajdziemy trzy „uniwersalne" szatańskie pokusy. więcej